Μοντεσκιέ

Πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια από τότε που ο Γ. Δ. Ζιούτος τελείωσε την επιλογή από το έργο τον Μοντεσκιέ και τη μετάφρασή του. Για πολύν καιρό το χειρόγραφο έμενε θαμμένο μια και δεν μπόρεσε αρχικά να εκδοθεί. Στο μεταξύ, ο μεταφραστής πέθανε χωρίς να μπορέσει να αποτελειώσει το έργο αυτό.
Η επιλογή και η μετάφραση είχε γίνει στις αρχές της δεκαετίας τον '50 για το Γαλλικό Ινστιτούτο και επρόκειτο να γίνει μια έκδοση δίγλωσση, παραθέτοντας το γαλλικό και το ελληνικό κείμενο. Η έκδοση θα συμπληρωνόταν με ένα γενικό πρόλογο για τη ζωή και το έργο τον Μοντεσκιέ, καθώς και σημειώσεις και γλωσσάριο. Όμως για διάφορους λόγους, αυτή η δουλειά έμεινε μισοτελειωμένη. Ο Ζιούτος έκανε μόνο την επιλογή από το έργο τον Μοντεσκιέ κι ένα μεγάλο μέρος των επεξηγηματικών σημειώσεων. Δεν μπόρεσε να κάνει τον πρόλογο και την τοποθέτηση του Μοντεσκιέ και του έργου του στο 18ο αιώνα.
Διαβάζουμε σε μια επιστολή που ο Ζιούτος έστειλε στις 2.11.1952 στον αείμνηστο διευθυντή τον Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, Οκτάβ Μερλιέ
Μια έκδοση εκλογής από όλα τα έργα του Μοντεσκιέ, που θα προσφερόταν στο ελληνικό κοινό για πρώτη ίσως και τελευταία φορά, έβαζε πολλά
προβλήματα φιλολογικά, εκδοτικά και επιστημονικά εκλογή γνησίων κειμένων, συνολική παρουσίαση του έργου χωρίς παραμορφωτικές παραλείψεις, ιστορική τοποθέτηση των ιδεών τον συγγραφέα, επιστημονική έκθεση των προβλημάτων που έθεσε ή έλυσε κλπ.. Φιλοδοξία του μεταφραστή είτανε να προσφέρει στο κοινό μια μεγάλη έκδοση του Μοντεσκιέ, σύμφωνη με τις αξιώσεις και προσδοκίες του, που θα επέτρεπε στο ελληνικό κοινό να γνωρίσει τη σκέψη του συγγραφέα στην ιστορική ανάπτυξή της, με όλες τις ταλαντεύσεις και αντιφάσεις της, αλλά και με τη θετική και πολύτιμη εισφορά της στο παγκόσμιο πνευματικό οικοδόμημα.
Ο έλληνας μεταφραστής δεν υποτίμησε τις δυσκολίες του εγχειρήματος, δεν αγνόησε τις δικές του ελλείψεις και αδυναμίες, δεν αποκοίμισε το συναίσθημα της ευθύνης του. Φρόντισε πρώτα πρώτα, σε εποχή 1947 που έλειπαν ακόμα τα πάντα, να