Κομμάντος του Αιγαίου

Η αντίσταση στα Δωδεκάνησα. Οι τολμηρίες ιστορίες των δύο σαμποτέρ από την Κάλυμνο.

ΚΟΜΜΑΝΤΟΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΓΚΛΗ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ Αρχές του Ιούνη του 1945 κατέβηκα από τον Πειραιά στην ιδιαίτερη πατρίδα μου Κάλυμνο. Είχα να πάω από το 1934, όπου είχα μείνει λίγους μήνες. Από μεσομαγιάτικα Γερμανοί και Ιταλοί, αντουφέκιστοι, συνθηκολόγησαν και παραδόθηκαν στους Άγγλους. Ο πόλεμος είχε λήξει απάνω στη γης. Τα χτήνη ξανάβρισκαν τον άνθρωπο — όσο μπορούσαν και όσο τον άντεχαν. Έτσι τα Νησιά «λευτερώθηκαν»… τα διαφέντευαν τώρα καινούριοι διαφεντεφτές, οι Άγγλοι. Εάν με ρωτήσεις «Ποιος από τους τρεις είταν ο καλύτερος», θα δυσκολευτώ να σου απαντήσω. Οι καταχτητές είναι φτιαγμένοι από το ίδιο σκληρό υλικό. Ο ένας έρχεται με το ντουφέκι στραμμένο απάνω σου· τον βλέπεις, είναι οχτρός δηλωμένος – φυλάγεσαι ή τον πολεμάς. Ο άλλος ξεμπαρκάρει με τραγούδια και φανφάρες. Έχεις ακούσει πως είναι σύμμαχος, φίλος, και τον καλωσορίζεις με φωνές χαράς, λουλούδια και την αγκαλιά ανοιχτή «Ζήτω ο σύμμαχος ελευθερωτής», φωνάζεις, ανόητα και ανώριμα. Ο οχτρός, παραμερίζοντας βίαια τα πάντα, γίνεται αμέσως εξουσιαστής και δυνάστης. Ζητά υπακοή και εκμηδένιση του εαυτού σου. Ο σύμμαχος σε αφήνει να κολυμπάς μες στην ψευδαίσθηση ότι είσαι ελεύθερος και ότι συγκυβερνάς, ως να στεριώσει, να πετάξει από πάνω του το προβατίσιο τομάρι και να φανερωθεί αυτό που στην πραγματικότητα είναι εξουσιαστής και δυνάστης. Τα λόγια και τα χαρτιά που μιλάνε για φιλίες και συμμαχίες, έχουν ξεχαστεί. Από σένα τώρα ζητάει τέλεια υποταγή στη θέλησή του και στα σχέδιά του. Και αλίμονο σε σένα κοντονούση και ανιστόρητε που τόνε δέχτηκες με αγκαλιά ανοιχτή, γιατί μέσα στη δικιά σου πατρίδα γρήγορα έγινες υπήκοος σε ξένους. Όταν πρωτοκατέβηκα στο νησί το βρήκα μισοάδειο. Οι είκοσι πέντε ή είκοσι οχτώ χιλιάδες μόνιμοι κάτοικοι του, είχαν απομείνει, όλοι όλοι, δυόμισι χιλιάδες. Τους άλλους η κοκαλιάρα η πείνα τούς ανάγκασε να φύγουν κρυφά στα μέρη της Μέσης Ανατολής, πρόσφυγες. Εκεί οι άντρες κατατάχτ