Υποκριτική. Από τη Θεωρία στην Πράξη

[...] Το Θέατρο των Αλλαγών έδωσε την ευκαιρία σε αναρίθμητους νέους να γνωρίσουν μια τεράστια ποικιλία δασκάλων και μεθόδων και, βεβαίως, να δοκιμάσουν αν το θέατρο κάνει γι’ αυτούς. [...] Σ’ εμάς τους δασκάλους, το Θέατρο των Αλλαγών έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε από τους μαθητές μας και, μέσω των μαθητών, απ’ τους συναδέλφους μας. Εγώ όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψα να μαθαίνω απ’ τον Ευδόκιμο. Πέρα απ’ την υποκριτική, η απόλυτη καθαρότητα με την οποία διευθύνει την σχολή του αποτελεί παράδειγμα που εξακολουθώ να προσπαθώ να μιμηθώ ως επικεφαλής δραματικής σχολής. [...]Στο κεφάλαιο της θεωρίας, ο συγγραφέας μιλάει για πράγματα που οι συνάδελφοί του λίγο πολύ γνωρίζουμε. Το επίτευγμά του όμως είναι ότι τα παρουσιάζει με τρόπο απολύτως προσιτό χωρίς να είναι υπεραπλουστευτικός χαρακτηριστικό του εξαιρετικού δάσκαλου. Από ‘κει και πέρα, η ροή του λόγου κάνει την αφήγηση συναρπαστική χαρακτηριστικό του θεατράνθρωπου. Οι ασκήσεις που προτείνει στο δεύτερο μέρος γεννήθηκαν προφανώς από τη συνάντηση της δαιμόνιας εφευρετικότητας με τη σπαστική μεθοδικότητα. [...] Είναι λοιπόν ένα ανεκτίμητο εργαλείο για κάθε νέο ηθοποιό, κι εξαιρετικό σημείο αναφοράς για τους εμπειρότερους εμάς ηθοποιούς, σκηνοθέτες και δάσκαλους που μπορούμε ν’ ανατρέξουμε σ’ αυτό για να θυμηθούμε, ν’ ανακαλύψουμε, να εμπνευστούμε. Και πάνω απ’ όλα, να νιώσουμε τι ωραία μαθητές και πάλι.
Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης