Χρυσές πουέντ

Ένα χρυσό εισιτήριο μπορεί να τη στείλει με υποτροφία στη Νέα Υόρκη. Θα έχει την ευκαιρία να μπει σε διεθνείς σκηνές, να βιώσει την καταξίωση, να μεθύσει από δόξα. Απόψε είναι η βραδιά της. Η επιτυχία είναι μονόδρομος. Αυτό θέλει. Αυτό θέλει;
Τώρα δεν μπορεί να τυλίξει ούτε τις κορδέλες της πουέντ της. Κάθεται απομονωμένη στο δάπεδο του διαδρόμου, στριμωγμένη στο κοστούμι της. Είναι αρκετά χλωμή, αλλά και αρκετά βαμμένη για να φαίνεται. Μόνο τα μάτια της μαρτυρούν αυτό που με κόπο προσπαθεί να κρύψει. Υποφέρει. Η προκαθορισμένη πορεία της την πνίγει. Το αυστηρό πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγάλωσε τη λυγίζει. Όσα τόλμησε να ζήσει σαν ένα αργοπορημένο εφηβικό ξέσπασμα, ύστερα από εκείνη τη βραδιά στην Περαία, την καταδιώκουν. Όχι, δεν μπορεί να κάνει πίσω.
Τα μάτια που την κοιτάζουν από την πλατεία του Αριστοτελείου Θεάτρου, στις 25 του Μάη, αναμένουν το θρίαμβο. Ανάμεσά τους, εκείνα της Φαίης και του Λουκά. Πόσο τυχαία βρέθηκε εκεί ένα ζευγάρι που, σε μια δική του πραγματικότητα, μάχεται να επουλώσει τα τραύματα του παρελθόντος;
Η εμφάνισή της πάνω στη σκηνή δεν θα αφήσει κανέναν ανεπηρέαστο. Ένας φρικτός πόνος στα σωθικά της θα αλλάξει τις ζωές τους για πάντα.