Οι 2 μας

«Κι όταν κάτσαμε τελικά και τα είπαμε οι δυο μας, είχε πολλά να μου πει κι αυτός. Παρόμοια με τα δικά μου. Ένα μεγάλο παράπονο κι ένα μεγάλο γαμώτο ο υπέρτιτλος. Γιατί μου το έκανες αυτό όλα αυτά τα χρόνια; Γιατί με μίσησες τόσο φθονερά; Γιατί δεν κάτσαμε ποτέ να μιλήσουμε; Και γιατί ποτέ δεν με αποδέχτηκες; Κι εδώ μόνο μία επιλογή. Άνευ όρων αποδοχή. Ακριβώς όπως ήμουν. Στο τώρα. Όχι στα όταν που ποτέ δεν ήρθαν».
Σ' ένα τρυφερό, θαρραλέο και πολύ προσωπικό βιβλίο, ο Στέφανος Ξενάκης ανοίγει την καρδιά και το μυαλό του, φωτίζοντας πολύπλευρα τη σημαντικότερη σχέση της ζωής μας, αυτή με τον εαυτό μας. Ίσως το κομμάτι μας που περισσότερο απ' όλα χρειάζεται αποδοχή, είναι το δύσκολο, το βρόμικο, το σκοτεινό, αλλά και το πιο πολύτιμο.
«Δύσκολο να δημοσιεύσω τους διαλόγους αυτούς; Αφάνταστα πιο δύσκολο να τους κάνω. Όμως και αφάνταστα λυτρωτικό». Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου