Η Αγία γραφή

H ελληνική μετάφρασις της Παλαιάς Διαθήκης, η καλούμενη των Εβδομήκοντα, τυγχάνει η παλαιοτάτη των γνωστών εις ημάς μεταφράσεων της Αγίας Γραφής και υπό παλαιών εκκλησιαστικών πατέρων και συγγραφέων ευλόγως χαρακτηρίζεται ως θεόθεν οικονομηθείσα. Αύτη υπήρξεν η Βίβλος της αδιαιρέτου εκκλησίας των οκτώ πρώτων αιώνων, καθηγιάσθη δια της χρήσεως αυτής υπό τε των αποστόλων και των εκκλησιαστικών πατέρων και των τοπικών και οικουμενικών συνόδων, διετέλεσεν, είτε εν όλω είτε εν μέρει, η βάσις πασών των άλλων παλαιών εκκλησιαστικών μεταφράσεων και εξακολουθεί να είναι επίσημος Βίβλος της Ορθοδόξου ανατολικής εκκλησίας. Όθεν εύλογος τυγχάνει η φροντίς της αδελφότητος των θεολόγων της Ζωής υπέρ της διαδόσεως και της Βίβλου ταύτης παρά τω ελληνικώ λαώ, εξηγείται δε και η παρά τω λαώ τούτω παρατηρηθείσα προθυμία προς απόκτησιν αυτής, ως αποδεικνύει η εντός δέκα ετών τελεία εξάντλησις της πρώτης εκδόσεως αυτής. [...] Από τον πρόλογο της έκδοσης