Δοκίμια Montaigne

Πρόκειται εδώ για ένα βιβλίο καλής πίστης, αναγνώστη.
Σε προειδοποιεί, μόλις το πρωτανοίξεις, πως ο μοναδικός σκοπός που έταξα στον εαυτό μου γράφοντάς το υπήρξε οικογενειακός και ιδιωτικός. Δεν έλαβα καθόλου υπόψη μου ούτε την εξυπηρέτησή σου ούτε τη δόξα μου. Ένας τέτοιος σκοπός ξεπερνά τις δυνάμεις μου. Προόρισα το βιβλίο μου για την εξυπηρέτηση και μόνον των συγγενών και φίλων μου έτσι που όταν με χάσουν και θα με χάσουν σύντομα να μπορούν να ξαναβρίσκουν μέσα σ' αυτό μερικά χαρακτηριστικά της φύσης μου και του χαρακτήρα μου, και έτσι να διατηρούν πιο ολοκληρωμένη και πιο ζωηρή την εικόνα που είχαν σχηματίσει για μένα. Αν ο σκοπός μου ήταν ν' αναζητήσω την εύνοια του κόσμου, θα είχα φορέσει ένα καλύτερο ρούχο και θα παρουσίαζα τον εαυτό μου σε μια μελετημένη στάση. Όμως θέλω να με βλέπουν με το απλό, φυσικό και συνηθισμένο μου ντύσιμο, χωρίς προσπάθεια κι επιτήδευση γιατί τον εαυτό μου είναι που ζωγραφίζω. Τα ελατώμματά μου θα σου παρουσιάζονται ανάγλυφα, όπως και το φυσικό μου παρουσιαστικό, όσο βέβαια μου το επιτρέπει ο σεβασμός προς το κοινό. Γιατί, αν βρισκόμουν ανάμεσα σ' αυτούς τους λαούς που λένε ότι ζουν ακόμη κάτω απ' τη γλυκιά ελευθερία των πρωταρχικών νόμων της φύσης, σε βεβαιώνω πως προθυμότατα θα είχα ζωγραφίσει τον εαυτό μου ολόκληρον και εντελώς γυμνόν. Έτσι, αναγνώστη, είμαι εγώ ο ίδιος η ύλη του βιβλίου μου δεν υπάρχει λόγος να σπαταλάς τις ελεύθερες ώρες σου μ' ένα θέμα τόσο ελαφρό και μάταιο.