Ταξίδι χωρίς επιστροφή

Όπως τα βλαστάρια των αγωνιστών του ’21 έγραψαν την ιστορία των προγόνων τους, των εξεγερμένων επαναστατών, που με τους αγώνες τους λευτέρωσαν την χώρα μας και πρόσθεσαν νέες σελίδες στην ιστορία της φυλής, έτσι και τα βλαστάρια των αγωνιστών του ’40, της Αντίστασης και του Δ.Σ.Ε. σιγά σιγά ξεσκεπάζουν από το σάβανο της λησμονιάς τα πορτρέτα των αγωνιστών των πιο πρόσφατων ηρωικών μας χρόνων, συντάσσοντας με επιμέλεια το εθνικό μας μαρτυρολόγιο. Η περίπτωση του Γιάννη Βόγια, από την Καρύτσα του Κισσάβου, είναι και ξεχωριστή και εξαιρετική. Πολυσχιδής, πολυτάλαντος, αισιόδοξος με καλλιτεχνικές ανησυχίες· με την πορεία της ζωής του έδειξε ότι ο επαναστατικός ρομαντισμός είναι η πιο γνήσια ρεαλιστική προσέγγιση της πραγματικότητας, που τις περισσότερες φορές είναι σκληρή, αδυσώπητη για μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Φλογερός αγωνιστής, σεμνός και καρτερικός στις κακουχίες της ζωής και στον πόνο, ανυποχώρητος στο σκοπό του, υπόδειγμα κομμουνιστή κι επαναστάτη, υπηρέτης σωστός του Λαού. Η αναφορά στην προσωπικότητα και στη δράση του Γιάννη Βόγια από τόσο επιφανείς της πολιτικής και πνευματικής ζωής του τόπου μας, ανθρώπων που τον γνώρισαν και έζησαν μαζί του τις πιο δύσκολες ώρες, είναι τόσο πλούσια, που κάθε άλλο σημείωμα από οποιονδήποτε άλλον θα ήταν περιττό. Γι’ αυτό, ας σταθούμε στο ίδιο το βιβλίο, σαν ντοκουμέντο της νεότερης ιστορίας και στους ανθρώπους που συνετέλεσαν για να εκδοθεί. Στο συγγραφέα και αγωνιστή της Εθνικής μας Αντίστασης Στέφανο Ριζάκη και στον ανηψιό του τιμώμενου αγωνιστή, Χαράλαμπο Βόγια, που γεννήθηκε στην Πολωνία κι έζησε στην εκεί προσφυγιά περισσότερο από 25 χρόνια, άλλα τόσα περίπου στην Αμερική για να βρει τα χνάρια των προγόνων του, που είχαν μεταναστεύσει εκεί προπολεμικά, και τα υπόλοιπα χρόνια εδώ, στην Ελλάδα, στις πατρογονικές ρίζες. . . . ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ