Περί του ελληνισμού των αρχαίων Μακεδόνων.

ταν ο Τίτο εδημιούργησε το 1943 Μακεδονικόν έθνος, δεν ισχυρίζετο βεβαίως ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες ήσαν Σλαύοι όπως άλλοι παλαιότερον είχον ανοήτως διακηρύξει. Εστηρίζετο όμως εις την ήδη αρκετά διαδεδομένην θεωρίαν ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες, αλλά Ιλλυριοί. Συνεπώς, κατά την πανούργον Τιτοϊκήν προπαγάνδαν, ο Ελληνισμός ουδέποτε είχε δικαιώματα επί της Μακεδονίας και του ονόματος αυτής.
Την θεωρίαν είχε παρουσιάσει πρώτος το 1825 ο Γερμανός φιλόλογος K. O. Muller, ο οποίος εξ υπερβάλλοντος θαυμασμού προς τας αρχαίας Αθήνας αντεπάθει τους αντιπάλους των Αθηναίων Μακεδόνας
Τούτον αντέκρουσε πρώτος ο επίσης Γερμανός ιστορικός Otto Abel, του οποίου το θαυμάσιον αλλ' ολίγον διαδοθέν εν Ευρώπη έργον Makedonien vor Konig Philipp 1847 μετέφρασεν εις την Ελληνικήν και εξέδωσεν ο διαπρεπής εκπαιδευτικός και συγγραφεύς πολλών περί Μακεδονίας έργων Μ. Δήμιτσας 1860, νέα έκδοσις υπό Β. Ρηγόπουλου, 1994.
Το ζήτημα αντιμετώπισε περαιτέρω επιστημονικώς και ο κορυφαίος Έλλην γλωσσολόγος Γεώργιος Χατζιδάκις 1848 1941, ο οποίος το 1896, ενώ ωργίαζεν εν Μακεδονία η ανθελληνική προπαγάνδα και τρομοκρατία του Πανσλαυισμού, απηύθυνε δια του παρόντος έργου του θερμήν ενθαρρυντικήν προτροπήν εις τους ηρωικώς αγωνιζόμενους Έλληνας της Μακεδονίας. Ερευνήσας διεξοδικώς όλα τα υπάρχοντα ιστορικά και κυρίως γλωσσικά στοιχεία κατέδειξε σαφέστατα ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες ήσαν Έλληνες και ωμίλουν όχι ιδιαιτέραν γλώσσαν, αλλά μίαν Ελληνικήν διάλεκτον.
Σήμερον, μετά ένα αιώνα, τα πάμπολλα θαυμάσια αρχαιολογικά ευρήματα των νεωτέρων εν Μακεδονία ανασκαφών έχουν δικαιώσει πλήρως τον Γ. Χατζηδάκιν, όπως και τους O. Abel και Μ. Δήμιτσαν. Πρέπει όμως η αλήθεια αυτή να γίνη πλήρως γνωστή και εκτός Ελλάδος, ιδιαιτέρως όμως εις τους πλήρως παραπλανηθέντας υπό του Τίτο βορείους γείτονάς μας, ώστε να συνειδητοποιήσουν σαφώς ότι, εάν θέλουν να κρατήσουν το όνομα των Μακεδόνων, θα πρέπει κατ' ανάγκην να ενταχθούν εθελουσίως και ενσυνειδήτως εις τον ευρύτερον Ελληνισμόν, εις τον