Ζίτσα

Είναι ο τίτλος από το νέο βιβλίο του συγχωριανού μας Τάκη Γύρα. Το βιβλίο μια έκπληξη όλο, έκπληξη και συγκίνηση και μνήμη και μάθημα ΄Εκπληξη για τον πρωτότυπο τρόπο που μας βάζει να περιπλανηθούμε στο περιβόλι της ντοπιολιαλιάς μας , και ν΄ ανασάνουμε ξανά το άρωμα μιας άλλης εποχής, που τουλάχιστον μέχρι την δική μου γενιά, είναι αρκετά οικία και γνωστή . Έκπληξη για τον πλούτο , για την νεροσυρμή που κάνουν οι λέξεις και τρέχουν η μία πίσω από την άλλη, ξεπηδώντας λες μέσα από μια παλιά πηγή που λίγο ακόμα και θα χανόταν μαζί της οι ρίζες , οι αναμνήσεις, οι συγκινήσεις ,το δέσιμο του παλιού με το καινούργιο. Κρατάς το βιβλίο στα χέρια σου ,με δυσκολία θα έλεγα , η Ζίτσα είναι «μεγάλη» και «βαριά» πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς και βλέπεις πίσω από τις λέξεις να ξεπηδούν πρόσωπα αγαπημένα, συγγενείς ,φίλοι, χωριανοί και δάσκαλοι , στιγμές και καταστάσεις, η γειτονιά, τα παιχνίδια, οι γιορτές
Αχ μωρέ «στριγλοπούλες» και η θεία Αλεξάντρα έρχεται μπροστά μου .
«Σι θιαμένουμαι» να και η θεία Βαρβάρα
Μην αφήσεις τη φωτιά να «μπαταλιάς» Η μάνα μου
Κι όλες οι άλλες να κάθονται στα «σκαλίδια» με τις «πατούνες» στα χέρια ,κι η θεία Στράτοβα να «ταχταρίζ» το κοπανέλ», κι η θεία Γιώργαινα να έρχεται «ζαλκωμέν», κι η θεια Μανώλαινα με τα «γαζέλια «κανταριασμένα» , «ζάγκα ζούγκα» να πάει να ξεφορτώσει στ΄αλώνι, κι εμείς ν΄ «αγαλιάζουμε» «αγλίστρα» στην «Αγλιστρή» και να γίνονται τα «κλειτσιά» «κουρτσέλια», και η θείτσα με το «πασατί» της να λέει στις μεγαλύτερες κοπέλες Αϊ τώρα αφήστε το «πρεχουζούρ» μας πήρε η «αβανιά» δεν έχει «ντρίτσε κάτσε» Και τα μικρά κούτσκα να «χαλεύουν» «κοκόσιες» που τις είχε η «κάκω» «καΪπωμένες» , «τσουτσουρώθκαν» κι αυτά «ξεσγούρναν», « ασιγούρευτα» τα «τρυπιάρκα» όλο «ματσαραγκιές» είναι «Κλειτσιώνονται» και δεν λένε να «λαρώσουν» και εκείνη η «τσιουπροπούλα» είχε και «καρκαλέτς» Και στα «μπακαλειά» οι άντρες να λένε «σιακάδες» και να «χλαπανάν» «κοψίδια» και να «ρουπώνουν» με τα ρ