Η γυναίκα χωρίς φύλο

Πρώτα, ως θύμα της μονογαμίας κι έπειτα ως σφετεριστής της, η γυναίκα χωρίς φύλο ορίζει την κατάρρευση της έντασης ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό και τη συνακόλουθη απώθηση. Ο έρωτας αυτή η μεγαλειώδης, μαγευτική και πυρετική αντιθετικότητα που συνθέτει τον άνδρα και τη γυναίκα, σχεδόν σ' ένα τρίτο αδιαίρετο σώμα δεν κατοικεί στην καρδιά της αποφυλοποιημένης γυναίκας. Το αμαρτωλό προηγούμενο της Εύας έχει καταστείλει και κατασχέσει όλα τα ξεσπάσματα της ψυχής και της σαρκός. Το κορμί, για τις γυναίκες χωρίς φύλο, είναι απλώς ο υποδοχέας ή το θεσμικό πλαίσιο, εντός του οποίου αποπερατώνεται η αναπαραγωγή και ενσαρκώνεται μια, τρόπον τινά, διατεταγμένη μητρότης. Αν και μειοψηφία, η γυναίκα της κατηγορίας αυτής, έχει ισχυρά τα πρότυπά της, όπως αυτά των θυγατέρων του Λωτ, της Ήρας και της Αθηνάς, της Ισμήνης και της Ηλέκτρας. Η μολυσματική μανία της ηθικής εξελίχθηκε σε καταδολίευση παντός ερωτισμού, έλξης και πάθους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ