Αλεξανδρινό κουαρτέτο Βαλτάσαρ τομ,2

Στο ελληνικό νησί, όπου είχε καταφύγει ο αφηγητής μετά την ατυχία του δεσμού του με την Ιουστίνη, εμφανίζεται ένα βράδυ ο Βαλτάσαρ επωφελούμενος από μια απροσδόκητη στάθμευση του βαποριού που τον πήγαινε στη Σμύρνη. Του επιστρέφει, με τις προσωπικές παρατηρήσεις του, το ογκώδες χειρόγραφο που του είχε εμπιστευθεί ο συγγραφέας, κι όπου είχε αφηγηθεί την ιστορία των παιδιών αυτών της Αλεξάνδρειας της Ιουστίνης, της Μέλισσας, της Κλέας, του Νεσσήμ και μερικών άλλων ακόμη. Το χειρόγραφο είναι γεμάτο από διορθώσεις, προσθήκες και σχόλια, σύμβολο μιας καινούργιας αλήθειας, παλίμψηστο που επάνω του ο καθείς είχε αφήσει τα δικά του ίχνη. Τα γεγονότα διευθετούνται τώρα σύμφωνα με μια καινούργια ιεραρχία, όπου ο αφηγητής δεν είναι παρά ένα πρόχειρο προπέτασμα για μια γυναίκα που προσπαθεί ν’ ανακαλύψει τον εαυτό της μέσα στο σίφουνα της υπάρξεως. Και στο βάθος πάντα η σιλουέτα της κεντρικής ηρωίδας της τετραλογίας της Αλεξάνδρειας.
Ο Βαλτάσαρ, το δεύτερο τούτο βιβλίο του Κουαρτέτου, σπουδή σε βάθος της ανθρώπινης ψυχής και του ερωτικού φαινομένου, τιμήθηκε το 1959 με το βραβείο του καλύτερου ξένου μυθιστορήματος στη Γαλλία.