Πίσω απο τον ήλιο

Ο δικαστής κοίταξε επίμονα τη γυναίκα, που ήταν σκυμμένη στο παράθυρο και οι γοφοί της πετιόντουσαν πίσω στρογγυλοί κάτω από την τεζαρισμένη φούστα της και το δυνατό φως της λάμπας με τις σκιές που έριχνε, έδειχνε πιο πολύ τις στρογγυλότητες. Τα μάτια του, που έλαμπαν στο ακίνητο πρόσωπό του, έριξαν στο μαθητή μια ματιά γεμάτη μίσος. Το βλέμμα αυτό συνάντησε το βλέμμα του μαθητή και ο δικαστής ένιωσε ντροπή. Σκυθρώπιασε και έτριξε τα δόντια. Αλήθεια και απαλήθεια, τι σιχαμερή πολιτεία Βρισκόταν σ’ αυτό το σπίτι για πρώτη φορά. Και αν δεν είχε απολαύσει όλα όσα μπορεί να πετύχει κανείς από μια γυναίκα αυτό οφειλόταν μόνο και μόνο στο ότι αυτή η γυναίκα είχε έναν ολόκληρο κόσμο θαυμαστών υποταχτικών σαν αυτό εκεί το παιδί, που κατασκόπευαν και φοβόντουσαν ο ένας τον άλλο. . . ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ