Αμνοί και Λέοντες

Σεπτέμβριος 1925, μεσοπόλεμος. Κυνηγημένη από χωροφύλακες, η συμμορία ληστών του Μάρκου Μπόμποτα, από τις τελευταίες που έχουν απομείνει, βρίσκει καταφύγιο στο μοναστήρι της Παναγίας Πελεκητής. Μετά από αψιμαχία με τον ηγούμενο υποχωρεί προς τα ορεινά Άγραφα για να γλιτώσει. Στο ταξίδι αυτό προς τη λύτρωση οι ληστές σπέρνουν αλόγιστα τον θάνατο. Παράλληλα τους καταδιώκει και το Τάγμα Κυνηγών που έχει ορίσει η κυβέρνηση Πάγκαλου για την πάταξη της ληστοκρατίας, το οποίο κυρίως πλιατσικολογεί και εκφοβίζει τα γύρω χωριά. Ο νέος νόμος που προβλέπει ότι κάθε ληστής που παραδίδει κεφάλι ληστή αποκτά αμνηστία περιπλέκει δραματικά τις καταστάσεις.
Το ίδιο διάστημα ένα σαρακατσάνικο τσελιγκάτο ακολουθεί αντίθετη πορεία, και από τα ορεινά Άγραφα κατεβαίνει προς τον κάμπο να ξεχειμωνιάσει, εκδιωγμένο από τους τσιφλικάδες που θεωρούν ότι οι νομάδες καταπατούν τη γη τους. Στο δικό τους ταξίδι προς τη λύτρωση αντιλαμβάνονται ότι οι παλιοί σύμμαχοι έχουν γίνει πλέον εχθροί.
Η συνάντηση των ληστών με το τσελιγκάτο θα αλλάξει τη ζωή όλων και θα τους υποχρεώσει να αντιμετωπίσουν την κοινή τους μοίρα απόβλητοι, στο περιθώριο μιας κοινωνίας που πλέον δεν τους έχει ανάγκη.
Με φόντο τη χιονισμένη Καράβα και έναν κόσμο ξεχασμένο προ πολλού, ο Γιάννης Μόσχος στήνει ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα που το διαβάζουμε με κομμένη την ανάσα από την πρώτη σελίδα ως την τελευταία. Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου