Γλασκώβη

Αγαπημένε μου,
Σου γράφω από τη μακρινή Γλασκώβη, όπου εδώ και λίγους μήνες έχω εγκατασταθεί. Βαίνω καλώς εις την υγεία μου, όπως και επί της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας. Θυμάμαι ακόμα τις προετοιμασίες για το μεγάλο ταξίδι που τελικά αποφάσισες να μην ακολουθήσεις. Απορώ αν στάθηκα κι εγώ ένα από τα εμπόδια στη μεγάλη φυγή σου.
Με πόσο ενθουσιασμό τακτοποιούσες τις βαλίτσες σου. Δεν επιβιβάσθηκες στο αεροπλάνο. Διερωτώμαι, χωρίς να καταλήγω πουθενά, ποιος μπορεί να ήτο ο ανασταλτικός παράγων. Ίσως οι φοβίες σου για το ύψος και τον τρόπο μεταφοράς ή η εμμονή σου στην περπατημένη οδό. Μπορεί να ήταν ακόμα ένα τυχαίο συμβάν ή ένας λάθος χρονισμός. Δεν γνωρίζω. Πολύ πιθανή όμως μου φάνηκε η περίπτωση της λάθος επιλογής προορισμού. Θέλησα να σε εκπλήξω με μια αλλαγή πορείας αλλά τελικά ήτο κακή ιδέα. Καλώς ή κακώς, βρεθήκαμε και οι δύο σε διάφορο του ιδανικού χώρο. Η απόσταση ξεχειλώνει τα χιλιόμετρα. Ο αμμόκοκκος γίνεται χαλίκι, το χαλίκι πέτρα και τέλος η πέτρα φαντάζει βράχος. [...] Από την έκδοση

Η Γλασκώβη είναι μια περιπέτεια, σαν αυτή που είχε ήδη ξεκινήσει από το Μια εποχή στην κόλαση ο Ρεμπώ. Συναντάμε μιαν αυθεντική ευγένεια κι έναν σχεδόν αρχοντικό αντικομφορμισμό, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, σε κάθε έκφανση της ζωής. Αναφέραμε και πιο πριν ότι από ρητορική άποψη μιλά σαν μανιφέστο. Και πράγματι είναι ένα μανιφέστο για τον έρωτα και την επανάσταση της ζωής κάθε μέρα χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Με αυτούς τους όρους η ματαίωση ένος ταξιδιού προς την Γλασκώβη και προς κάθε Γλασκώβη όπου μας περιμένει αυτό που ήδη γνωρίζουμε, ανοίγει στην πραγματικότητα άλλους δρόμους ελευθερίας. ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΝΤΙΛΗ, BookPress.gr, 4/6/2015