Για το φίλημα, το γαργάλημα και την πλήξη

Σε ύφος λογοτεχνικό και ρηξικέλευθο, ο Adam Phillips εξετάζει μερικά φαινομενικώς συνηθισμένα ζητήματα με τα οποία η ψυχανάλυση δεν έχει ασχοληθεί αρκετά το γαργάλημα, το φίλημα, την ανησυχία, την πλήξη, τον κίνδυνο, τη μοναξιά, την αταραξία, ακόμα και το πέρδεσθαι. Φωτίζοντας αυτές τις κατά τα άλλα κοινές πτυχές της καθημερινής ζωής, υποστηρίζει ότι η ψυχανάλυση ξεκίνησε ως ένας δεξιοτεχνικός αυτοσχεδιασμός εντός της ιατρικής επιστήμης, ο οποίος όμως υποχώρησε μπροστά στο όνειρο της επιστήμης που αξιώνει πως μόνο τον εξετασμένο βίο αξίζει να ζει κανείς. Ο Phillips δείχνει πώς η ορμή και η παντογνωσία αποδείχτηκε δυσοίωνη τόσο για την ψυχανάλυση όσο και για τη ζωή που αποκαλύπτει ότι μεγάλο μέρος της ψυχικής υγείας εξαρτάται από την καθιέρωση μιας ζωής που αντιστέκεται επιτυχώς στην εξέταση. Όπως λέει, την ψυχανάλυση ως μορφή συζήτησης αξίζει να την έχουμε μόνον αν καθιστά τη ζωή μας πιο ενδιαφέρουσα ή πιο αστεία ή πιο θλιβερή ή πιο βασανισμένη ή οτιδήποτε θεωρούμε ότι έχει αξία και θέλουμε να προάγουμε και ιδίως αν μας βοηθά να βρούμε νέα πράγματα για τον εαυτό μας στα οποία δεν γνωρίζαμε ότι θα μπορούσαμε να δώσουμε αξία. Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι ψυχαναλυτική αξία μπορεί να έχει μια φαινομενικά ανούσια πράξη όπως το γαργάλημα και τι διεργασίες μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτήν; Μη βιαστείτε να απορρίψετε την απορία ως άχρηστη. Όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τα δοκίμια του Άνταμ Φίλιπς, διακεκριμένου βρετανού παιδοψυχιάτρου, συγγραφέα και αρθρογράφου, υπάρχουν αρκετές βαθιά ανθρώπινες και καθημερινές εκφάνσεις της ζωής μας με τις οποίες η ψυχανάλυση δεν έχει ασχοληθεί από το φίλημα, το γαργάλημα και την πλήξη, ως τη μοναξιά, την ανησυχία ή το... πέρδεσθαι, που αποτελεί έκφραση της. Αυτό βέβαια ίσως είναι προς όφελος μας, εφόσον ο συγγραφέας υποστηρίζει αρκετά ανορθόδοξα ότι η ψυχική μας υγεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη διατήρηση ενός ανεξέταστου βίου που αντιστέκεται στο πανεπιστημονικό μι